به نظر شما خداوند با یک گناهکار یا نسل وی چگونه باید برخورد کند ؟ آیا باید نعوذ بالله مانند یک شخص جانی انتقام جویی کند؟! یا آن گونه که در شأن خداوندگاری است ، عمل نماید ؟

وی را گفت یهوه خدای اسرائیل چنین می‏گوید که تو را بر قوم خداوند یعنی اسرائیل به پادشاهی مسح کردم و خاندان آقای خود اخآب را خواهی زد تا من انتقام خون بندگان خود انبیا را و خون جمیع بندگان خداوند را از دست ایزابل بکشم(6 دوم‏پادشاهان 9) و تمامی خاندان اخآب هلاک خواهند شد و از اخآب هر مرد را و هر بسته و رها شده در اسرائیل را منقطع خواهم ساخت(7 دوم‏پادشاهان 9)

متن فوق از کتاب مقدس را با متن زیر از همین کتاب مقایسه کنید :

و کلام خداوند بر من نازل شده گفت(1 حزقیال 18)شما چه کار دارید دارید که این مثل را در باره زمین اسرائیل می‏زنید و می‏گویید)حزقیال 18) پدران انگور ترش خوردند و داندانهای پسرا ن کند گردید(2 حزقیال 18) خداوند یهوه می‏گوید به حیات خودم قسم که بعد از این این مثل را در اسرائیل نخواهید آورد(3 حزقیال 18) اینک همه جانها از آن منند چنانکه جان پدر اسن همچنین جان پسر نیر هر دوی آنها از آن من می‏باشند)حزقیال 18) هر کسی که گناه ورزد او خواهد مرد(4 حزقیال 18) و اگر کسی عادل باشد و انصاف و عدالت را به عمل آورد(5 حزقیال 18) و بر کوهها نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل بر نیفرازد وزن همسایه خود را بی عصمت نکند و به زن حایض نزدیکی ننماید(6 حزقیال 18) و بر کسی ظلم نکند و گرو قرض‏دار را به او رد نماید و مال کسی را به غصب نبرد بلکه نان خود را به گرسنگان بدهد و برهنگان را به جامه بپوشاند(7 حزقیال 18) و نقد را به سود ندهد و برنج نگیرد بلبکه دست خود را از ستم برداشته انصاف حقیقی را در میان مردمان اجرا دارد(8 حزقیال 18) و به فرایض من سلوک نموده و احکام مرا نگاه داشته به راستی عمل نماید)حزقیال 18) خداوند یهوه می‏فرماید که آن شخص عادل است و البته زنده خواهد ماند(9 حزقیال 18) اما اگر او پسری ستم پیشه و خون ریز تولید نماید که یکی از اینکارها را به عمل آورد(10 حزقیال 18) و هیچکدام از آن اعمال نیکو را به عم نیاورد بلکه بر کوهها یز بخورد و زن همساایه خود را بی عصمت سازد(11 حزقیال 18) و بر فقیران و مسکینان ظلم نموده مال مردم را به غصب ببرد و گرو را پس ندهد بلکه چشمان خود را به سوی بتها بر افراشته مرتکب رجاسات بشود(12 حزقیال 18) و نقد را به سود داده ربح گیرد)حزقیال 18) آیا او زنده خواهد ماند البته او زنده نخواهد ماند و به سبب همه رجاسات تی که بجا آورده است خواهد مرد و خونش بر سرش خواهد بود(13 حزقیال 18) و اگر پسری تولیدنماید که تمامی گناهان را که پدرش بجا می‏آورد دیده بترسد و مثل آنها عمل ننماید(14 حزقیال 18) و بر کوهها نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل برنیفرازد و زن همسایه خویش بی عصمت نکند(15 حزقیال 18) و بر کسی ظلم نکند و گرو نگیرد و مال احدی را به غصب نبرد بلکه نان خود را به گرسنگان دهد و برهنگان را ببهه جامه پوشاند(16 حزقیال 18) و دست خود را از فقیران برداشته سود و ربح نگیرد و احکام مرا بجا آورده به فرایض من سلوک نماید او به سبب گناه پدرش نخواهد مرد بلکه البته زنده خواهد ماند(17 حزقیال 18) و اما پدرش چونکه با برادران خود به شدت ظلم نموده مال ایشان را غصب نموده و اعمال شنیع را در میان خود بجا آورد او البته به سبب گناهانش خواهد مرد(18 حزقیال 18) لیکن شما می‏گویید چرا چنین است)حزقیال 18) اگر پسر انصاف و عدالت را بجا آورده تمامی فرایض مرا نگاه دارد و به آنها عمل نماید او البته زنده خواهد ماند(19 حزقیال 18) هر که گناه کند او خواهد مرد)حزقیال 18) پسر متحمل گناه پدر خود نخواهد بود و پدر متحمل گناه پسرش نخواهد بود)حزقیال 18) عدالت مرد عادل بر خودش خواهد بود و شرارت مرد شریر بر خودش خواهد بود(20 حزقیال 18) و اگر مرد شریر از همه گناهانی که ورزیده باشد بازگشت نماید و جمیع فرایض مرا نگاه داشته انصاف و عدالت را بجا آورد او البته زنده مانده نخواهد مرد(21 حزقیال 18) تمامی تقصیرهایی که کرده باشد به ضد او به یاد آوزده نخواهد شد بلکه در عدالتی که کرده باشد طنده خواهد ماند(22 حزقیال 18) خداوند یهوه می‏فرماید ایا من از مردن مرد شریر مسرور می‏باشم)حزقیال 18) نی بلکه از اینکه از رفتار خود بازگشت نموده زنده ماند(23 حزقیال 18) و اگر مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم نموده موافق همه رجاساتی که شریران می‏کنند عمل نماید آیا او زنده خواهد ماند)حزقیال 18) نی بلکه تمامی عدالت او که کرده است بیاد آورده نخواهد شد و در خیانتی که نموده و در گناهی که ورزیده است خواهد مرد(24 حزقیال 18) اما شما می‏گویید که طریق خداوند موزون نیست)حزقیال 18) پس حال ای خاندان اسرائیل بشنوید آیا طریق من غیر موزون است و آیا طریق شما غیر موزون نیست (25 حزقیال 18) چونکه مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم کند در آن خواهد مرد)حزقیال 18) به سبب ظلمی که کرده است خواهد مرد(26 حزقیال 18) و چون مرد شریر از شرارتی که کرده است بازگشت نماید و انصاف و عدالت را بجا آورد جان خود را زنده نگاه خواهد داشت(27 حزقیال 18) چونکه تعقل نموده از تمامی تقصیرهایی که کرده بود بازگشت کرد البته زنده خواهد ماند و نخواهد مرد(28 حزقیال 18) لیکن شما ای خاندان اسرائیل می‏گویید که طریقه خداوند موزون نیست)حزقیال 18) ای خاندان اسرائیل آیا طریق من غیر موزون است و آیا طریق شما غیر موزون نیست(29 حزقیال 18) بنا بر این خداوند یهوه می‏گوید ای خاندان اسرائیل من بر هر یک از شما موافق رفتارش داوری خواهم نمود پس توبه کنید و از همه تقصیرهای خود بازگشت نمایید تا گناه موجب هلاکت شما نشود(30 حزقیال 18) تمامی تقصیرهای خویش را که مرتکب آنها شده‏اید از خود دور اندازید و دل تاره و روح تازه‏ای برای خود ایجاد کنید زیرا که ای خاندان اسرائیل برای چه بمیرید(31 حزقیال 18) زیرا خداوند یهوه می‏گود من از مرگ آن کس که می‏میرد مسرور نمی‏باشم پس بازگشت نموده زنده مانید(32 حزقیال 18) .

معمولا نخستین کلمه ای را که از یک مسیحی می شنوید ، ادعای محبت ورزی است .

تصویر زیر مربوط به یک مرد مسلمان است که دارد زیر تازیانه و ضربات چماق های محبت مسیحیان اندونزی جان می دهد.

این هم از محبت هایی که خلبان مسیحی بر سر مسلمانان مظلوم افغانستان سرازیر می کند. محبتی که جان های پاک کودکان و زنان بی گناه را می سوزاند.

 عصمت حضرت محمد صلی الله علیه و اله و سلم

این دوست مسیحی در ادامه نقد ادله عصمت پیامبران نوشته است:‌

مورد بعدی در مورد خود پیامبر اسلام یعنی حضرت محمد هست:

در آیه 43 سوره توبه خدا در مورد محمد می گوید:

عَفَا اللَّهُ عَنک لِمَ أَذِنت لَهُمْ حَتى یَتَبَینَ لَک الَّذِینَ صدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْکَذِبِینَ 

 خدایت ببخشاید، چرا پیش از آنکه [حال‏] راستگویان بر تو روشن شود و دروغگویان را بازشناسى، به آنان اجازه دادى؟

می بینی که حتی محمد هم از خطا و اشتباه به دور نبوده است.

پاسخ :

در مورد آیه 43 سوره توبه شایان ذکر است ، از این آیه استفاده مى شود که پیامبر اکرم براى گروهى از منافقان بعد از عذر و بهانه هایشان ، بنا به مصالحى اجازه دادند که در جنگ «تبوک » شرکت نکنند .

خداوند در آیه پیامبر را مورد خطاب قرار مى دهد که چرا اجازه دادى !؟

این خطاب در آیه هیچ گونه تقصیر و گناهى را نسبت به پیامبر ثابت نمى کند; زیرا اجازه پیامبر هیچ گونه مصلحتى را از مسلمانان و دین فوت نکرد چنان که آیات بعدى بر صحت این اجازه مهر تأیید مى زند . در آیه 47 مى خوانیم : «اگر همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج مى شدند چیزى جز اضطراب و تردید به شما نمى افزودند و به سرعت در بین شما به فتنه انگیزى مى پرداختند . . .» .

بنابراین ، خطاب در آیه روح منافق گرى منافقان را با یک بیان لطیف و کنایه آمیز روشن مى کند; با این بیان که اى پیامبر اگر اجازه نمى دادى روح منافق گرى آنان بهتر و زودتر روشن مى شود مثل این که اگر کسى بخواهد به برادرتان ظلم کند و فرد دیگرى مانع شود ، شما بگویید : چرا نگذاشتى ظلم کند تا رسوا شود؟ این نوع خطاب هیچ گونه گناه و فوت مصلحتى را متوجه شخصى نمى کند; بلکه روح منافق گرى منافقان یا ظالمان را آشکار مى کند .

پس می بینیم که این آیه نیز دلالتی بر معصوم نبودن پیامبران از جمله پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم  ندارد و ایشان از خطا و اشتباه به دور است.

 عصمت حضرت محمد صلی الله علیه و اله و سلم

این دوست مسیحی در ادامه نقد ادله عصمت پیامبران نوشته است:‌

مورد بعدی در مورد خود پیامبر اسلام یعنی حضرت محمد هست:

در آیه 43 سوره توبه خدا در مورد محمد می گوید:

عَفَا اللَّهُ عَنک لِمَ أَذِنت لَهُمْ حَتى یَتَبَینَ لَک الَّذِینَ صدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْکَذِبِینَ(43)

 خدایت ببخشاید، چرا پیش از آنکه [حال‏] راستگویان بر تو روشن شود و دروغگویان را بازشناسى، به آنان اجازه دادى؟

می بینی که حتی محمد هم از خطا و اشتباه به دور نبوده است.

 پاسخ :

در مورد آیه 43 سوره توبه شایان ذکر است ، از این آیه استفاده مى شود که پیامبر اکرم براى گروهى از منافقان بعد از عذر و بهانه هایشان ، بنا به مصالحى اجازه دادند که در جنگ «تبوک » شرکت نکنند .

خداوند در آیه پیامبر را مورد خطاب قرار مى دهد که چرا اجازه دادى !؟

این خطاب در آیه هیچ گونه تقصیر و گناهى را نسبت به پیامبر ثابت نمى کند; زیرا اجازه پیامبر هیچ گونه مصلحتى را از مسلمانان و دین فوت نکرد چنان که آیات بعدى بر صحت این اجازه مهر تأیید مى زند . در آیه 47 مى خوانیم : «اگر همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج مى شدند چیزى جز اضطراب و تردید به شما نمى افزودند و به سرعت در بین شما به فتنه انگیزى مى پرداختند . . .» .

بنابراین ، خطاب در آیه روح منافق گرى منافقان را با یک بیان لطیف و کنایه آمیز روشن مى کند; با این بیان که اى پیامبر اگر اجازه نمى دادى روح منافق گرى آنان بهتر و زودتر روشن مى شود مثل این که اگر کسى بخواهد به برادرتان ظلم کند و فرد دیگرى مانع شود ، شما بگویید : چرا نگذاشتى ظلم کند تا رسوا شود؟ این نوع خطاب هیچ گونه گناه و فوت مصلحتى را متوجه شخصى نمى کند; بلکه روح منافق گرى منافقان یا ظالمان را آشکار مى کند .

 پس می بینیم که این آیه نیز دلالتی بر معصوم نبودن پیامبران از جمله پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم  ندارد و ایشان از خطا و اشتباه به دور است.

عصمت حضرت موسی علیه السلام

در ادامه جواب دوست مسیحی عصمت پیامبران را این گونه مورد انتقاد قرار داده است :

مورد بعدی در مورد حضرت موسی است.

در سوره طه آیه 40 می گوید:

إِذْ تَمْشى أُخْتُک فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکمْ عَلى مَن یَکْفُلُهُ  فَرَجَعْنَک إِلى أُمِّک کىْ تَقَرَّ عَیْنهَا وَ لا تحْزَنَ  وَ قَتَلْت نَفْساً فَنَجَّیْنَک مِنَ الْغَمّ‏ِ وَ فَتَنَّک فُتُوناً  فَلَبِثْت سِنِینَ فى أَهْلِ مَدْیَنَ ثمَّ جِئْت عَلى قَدَرٍ یَمُوسى(40)

 آنگاه که خواهر تو مى‏رفت و مى‏گفت: آیا شما را بر کسى که عهده‏دار او گردد دلالت کنم؟ پس تو را به سوى مادرت بازگردانیدیم تا دیده‏اش روشن شود و غم نخورد، و [سپس‏] شخصى را کُشتى و [ما] تو را از اندوه رهانیدیم، و تو را بارها آزمودیم، و سالى چند در میان اهل «مَدْیَن» ماندى، سپس اى موسى در زمان مقدر [و مقتضى‏] آمدى.

می بینید که حضرت موسی هم یک نفر را کشته است.و کشتن یک نفر در جهان گناهی بس بزرگ است.پس می بینی که موسی هم که به قول مسلمانان از پیامبران اولی العزم یعنی پیامبران بزرگ است از خطا و اشتباه به دور نبوده است.

پاسخ : در زندگى حضرت موسى (علیه نبینا وآله وعلیه السلام ) مى خوانیم (سوره هاى قصص ، 14 ـ 17 و شعراء ، 18 ـ 20) که وى وارد شهر شد . دو نفر را که یکى از بنى اسراییل و دیگرى از فرعونیان بود ، دید که به شدت مشغول زد و خورد هستند . آن مرد اسراییلى ، موسى (علیه نبینا وآله وعلیه السلام ) را به کمک طلبید . موسى نیز به کمک او شتافت و با زدن مشتى بر سینه مرد قبطى ، او نقش بر زمین شد و مرُد . در این موقع ، وى چنین گفت : «هـذا من عمل الشیطـن إنّه عَدُوّ مضلّ مبین ;• این کار شیطان است ; چرا که دشمنى گمراه کننده ]و [آشکار است .» بعد خود را ظالم بر خویشتن خواند و سپس از خداوند طلب مغفرت کرد و گفت : «ربّ إنّى ظلمت نفسى فاغفر لى . . .;  پروردگارا ! من بر خویشتن ستم کردم ، مرا ببخش . . . .»

حال این داستان که در قرآن ذکر شده است باعث شده تا شما دوست عزیز مسیحی آن را حمل بر اعتقاد اسلام و قرآن بر عدم لزوم عصمت بر پیامبران بنمایید.

واقعا این جمله های فوق از قرآن کریم چگونه با عصمت آن حضرت سازگار است ؟ !

در پاسخ به شما دوست خوبم، با توجه به آیات قرآن نکاتى قابل ذکر است :

1 . حضرت موسى (علیه نبینا وآله وعلیه السلام ) مشت خود را به قصد کشتن بر آن فرد نزد; ولى با ضربه آن حضرت ، کشته شد; پس قتل غیرعمد بوده و کشته شدن او نیز جایز بود و هیچ گونه تعصب و نژادپرستى در کار نبوده ; چون آن مرد قبطى کافر و مشرک بود و کشتن چنین شخصى در وقت مقاتله با مؤمن و دفاع از مظلوم جایز است . جنایتکاران فرعونى مفسدان بى رحمى بودند که هزاران نوزاد بنى اسرائیل را سر بریده بودند و از هیچ گونه جنایتى ابا نداشتتند . به این ترتیب افرادى نبودند که خونشان مخصوصاً براى بنى اسرائیل محترم باشد .

2 . درباره جمله «هـذا من عمل الشیطـن » دو احتمال وجود دارد :

الف ) لفظ «هذا» اشاره به نزاع دو طرف و کشمکش آن دو ، و سرانجامِ عمل مقتول است که بر اثر زورگویى بر یک فرد از بنى اسراییل ، مقدمات قتل خود را فراهم آورد ، و اگر معترض بنى اسراییلى نمى شد ، دچار چنین سرنوشتى نمى گشت .

ب ) لفظ «هذا» اشاره به خود مقتول باشد; زیرا مرد قبطى از افراد فرعون و در واقع از جنود شیطان بود .

در مورد نسبت دادن ظلم به خود نیز باید توجه کرد که ورود حضرت موسى (علیه نبینا وآله وعلیه السلام ) در آن شرایط و در آن شهر در غیر موقع و موضع خود بود و مفهوم ظلم هم همین است (وضع شى ء فى غیر موضعه ) .

  پس چنان که ملاحظه می فرمایید اولا قتل مزبور قتل به عمد نبوده تا گناه محسوب شود ، ثانیا به فرض عمدی بودن قتل‌،‌ مقتول کافری بوده که خونش محترم نبوده و گناهی نداشته ، ثالثا اشاره خود حضرت به موقعیتی بوده که در آن قرار گرفته نه عملی که انجام داده است. لذا مسلمانان به عصمت حضرت موسی علیه السلام که از پیامبران اولی العزم است معتقدند.

مکاشفه فصل 18 : آیه 14

 ایشان با بر‌ّه جنگ خواهند نمود و بر‌ّه بر ایشان غالب خواهد آمد زیرا که او (بره) رب‌ّالارباب و پادشاه پادشاهان است

گفتگویی در اینجا  در سایت کانون گفتمان قرآن رد و بدل شد که دیدم درج آن خالی از لطف نیست:‏

پیامبر !!! اگر از منظر یک مسیحی میخواهید بدانید عیسی مسیح پیامبر نبود ، خدا بود. وخدا عاری از خطاست ( اینطور نیست) در ابتدا کلمه بود. و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود ( یوحنا 1)

دوست عزیزم

مرحبا به شما. ما هم مانند شما عقیده مندیم که خدا معصوم از خطاست. اما فراتر از آن به عصمت پیامبران هم قائلیم. در مورد عصمت پیامبران در مسیحیت اگر توفیقی بود ، بیشتر با یکدیگر گفتگو خواهیم کرد اما در مورد حضرت مسیح علیه السلام . شما می فرمایید خداست و ما می گوییم پیامبر. با این حال یک مساله شگفت انگیز این است که ما معتقدیم این پیامبر عزیز ما معصوم است و گناه نمی کند . در حالی که شما معتقدید ایشان حتی با این که خداست معصوم نیست و گناه می کند. 

بنگرید:
انجیل یوحنا فصل 7 :
8 شما برای این عید بروید. من حال به این عید نمی‌آیم زیرا که وقت من هنوز تمام نشده است.” 9 چون اینرا بدیشان گفت در جلیل توقّف نمود. 10 لیکن چون برادرانش برای عید رفته بودند او نیز آمد. 11

مگر خودش نفرمود نمی آید ،‌ پس چرا آمد؟‌  اما ما مسلمانان عقیده داریم هرگز پیامبر خدا نعوذ بالله دروغ نمی گوید.

بر اساس انجیل متی فصل 5  حضرت مسیح فرموده است که هرگز احکام تورات حتی یک همزه یا نقطه را تغییر نمی دهد :

17 “گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات یا صُحف انبیا را باطل سازم. نیامده‌ام تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم. 18 زیرا هرآینه به شما میگویم تا آسمان و زمین زایل نشود همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود. 19 پس هرکه یکی از این احکام کوچکترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود. اما هرکه بعمل آورد و تعلیم نماید او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد. 20

این در حالی است که بر اساس اناجیل مسیح علیه السلام ختنه کردن را باطل کرد، طلاق را حرام نمود ، تعطیلی روز شنبه را لغو کرد ، تعدد زوجات را ممنوع کرد و ... .

  در اسلام خلف وعده و دروغ هرگز به پیامبران نسبت داده نمی شود و ما معتقدیم مسیح علیه السلام از این گونه اتهامات بریء است.

بر اساس متی فصل 19 مسیح علیه السلام پیشگویی می کند :

.” 27 آنگاه پطرس در جواب گفت: “اینک ما همة چیزها را ترک کرده تو را متابعت میکنیم پس ما را چه خواهد بود؟” 28 عیسی ایشانرا گفت: “هرآینه به شما میگویم شما که مرا متابعت نموده‌اید در معاد وقتی که پسر انسان بر کرسی جلال خود نشیند شما نیز به دوازده کرسی نشسته بر دوازده سبط اسرائیل داوری خواهید نمود. 29

بر اساس این آیه مسیح علیه السلام پیشگویی می کند حواریون بر کرسی جلال بنشینند در حالی که تا زنده بودند در این دنیا نه خودش و نه حواریون بر کرسی جلال ننشستند . اگر هم منظور این است که در آخرت بر کرسی جلال بنشینند ، همه می دانند که یکی از این حواریون یعنی همان یهودای اسخریوطی خیانت کردو مسیح را به کشتن داد. کسی که چنین خیانتی کند نیز هرگز مستحق این که بر کرسی جلال بنشیند ، نیست. پس معلوم است که مسیح علیه السلام در این آیه کتاب مقدس به خطا پیشگویی کرده.

این در حالی است که ما مسلمانان معتقدیم مسیح علیه السلام و کلیه پیامبران از این گونه خطاها معصومند .


بر اساس یوحنا فصل دو ، مسیح علیه السلام مادرش را تحقیر می کند :

3 و چون شراب تمام شد مادر عیسی بدو گفت: “شراب ندارند.” 4 عیسی به وی گفت: “ای زن مرا با تو چه کار ؟ ساعت من هنوز نرسیده است.” 5 مادرش به نوکران گفت: “هرچه به شما گوید بکنید.”

این در حالی است که بر اساس عقیده ما مسلمانان هرگز هیچ پیامبری این گونه با مادرش برخورد نمی کند . پیامبران الهی  از رفتار های نا محترم با پدر و مادرشان پرهیز کرده و از چنین خطایی معصومند . به ویژه با مادری که حضرت مریم سلام الله علیها و سرور زنان جهان باشد.

ما مسلمانان باور داریم که پیامبران معصومند ،‌لذا هرگز مورد لعنت قرار نمی گیرند . این در حالی است که در کتاب آسمانی شما برادر مسیحی آمده است:
نامه پولس به غلاطیان فصل سوم :‌
.” 13 مسیح ما را از لعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد چنانکه مکتوب است “ملعون است هر که بر دار آویخته شود.” 14

آیا واقعا خدای شما که بر دار آویخته شد و مصلوب شد ، ملعون است ؟‌! و آیا آنها که ملعون هستند ، معصوم هم هستند؟‌!

موارد و مصادیق بسیار دیگری هم وجود دارد که اگر توفیق شد در فرصت مناسب تری تقدیم خواهم کرد. به هر حال آنچه از این  آیات کتاب مقدس برداشت می شود این است که بر اساس کتاب مقدس لزومی ندارد حتی خدا هم معصوم از خطا و گناه باشد.

مطلب شگفت انگیز برای من این است که یکی از رهبران مسیحی می گوید :
  پادشاه یا کشیش ، زمانی که یک گناه کبیره انجام دهد از جایگاه پادشاهی یا کشیشی عزل می‌شود .

حال این به نظر شما عجیب نیست که پیامبر لازم نیست خود را از انجام گناه کبیره حفظ کند، اما شرط کشیش یا پادشاه این است که گناه کبیره مرتکب نشود؟
اگر کسی بخواهد فرزندش را نزد معلمی بگذارد تا درس زندگی بیاموزد و اخلاق نیک و رفتار مناسب و پسندیده‌ای بیابد ، آیا می‌تواند به شخصیت‌های برجسته کتاب مقدس از پیامبران گرفته تا خدایش که مسیح است و ... اعتماد کند و او را به عنوان معلم هدایت برگزیند؟

شعار مسیحیان معتدل در حقوق زن این است که حقوق مرد و زن با یکدیگر برابر است.

در مقابل این اقلیت دو گروه دیگر قرار دارد. به عبارت دیگر بقیه مسیحیان یا در زمره کسانی هستند که حقوق زن را برتر از مرد می شمارند و عقده هایشان در قالب هایی کنوانسیون های فیمینیستی گشایش می دهند ، یا در زمره کسانی هستند که مرد را برتر از زن می دانند و چشمشان را بر ظلم ها و تحقیر هایی که به زنان وارد می شود می بندند. این مسیحیان بر اسلام می تازند که دین اسلام حقوق و جایگاه زن را محترم نشمرده است.

آیا واقعا این گونه است؟

ادامه مطلب...

در انجیل متی فصل 19 آمده است :‌10 شاگردانش بدو (مسیح) گفتند: “اگر حکم شوهر با زن چنین باشد نکاح نکردن بهتر است!” 11 ایشان را گفت: “تمامی خلق این کلام را نمی‌پذیرند مگر به کسانی که عطا شده است. 12 زیرا که خََصی‌ها می‌باشند که از شکم مادر چنین متولّد شدند و خَصی‌ها هستند که از مردم خَصی شده‌اند و خصی‌ها می‌باشند که بجهت ملکوت خدا خود را خَصی نمود‌ه‌اند. آنکه توانایی قبول دارد بپذیرد.”

با توجه به آیات فوق پس حق زنان در ازدواج چه می شود؟ بر اساس اسلام خصی کردن اختیاری حرام است . اگر هم کسی چنین بلایی را بر سر کسی بیاورد ،‌ باید دیه یک انسان کامل را بپردازد. کسی هم که ازدواج می کند ، به دلیل حقی که همسر دارد ،‌ بیش از چهار ماه اجازه ندارد همسرش را از بهره جنسی محروم کند و اگر کسی چنین کرد ، طبق قانون مجازات اسلامی با وی برخورد می شود.
به سایر جنبه های حقوق زن فعلا کاری نداریم ،‌ ولی مسیحیت نسبت به این جنبه حق زن چگونه محبت خود را برای زنان به اثبات رسانده است؟‌! آیا چنین قانونی موجب رواج انحرافات جنسی مانند همجنس بازی نمی شود؟ به نظر شما چرا امروزه در کشورهای غربی و مسیحی بر اساس آماری که خود منابع مسیحی اعلام می کنند ، همجنس بازی حتی در بین اعضای کلیسا بیشتر از ازدواج رواج یافته است؟ 
اگر آیه فوق از آیات تحریف شده کتاب مقدس نیست ، چگونه آن را با سیره حواریونی مانند پطرس و پولس که ازدواج کرده بودند ، جمع می کنید؟
چطور مخالفت این آیه با تثنیه 32 : 1 را توجیه می کنید؟ در سفر تثنیه آمده است‌: 1 شخصی که خصی (کوبیده بیضه و آلت بریده) باشد داخل جماعت یهُوَه نشود

آیه سفر تثنیه را نمی توانید نادیده بگیرید. زیرا مسیح در لوقا 16 : 17 در تایید تورات (که تثنیه یکی از اسفار آن است) می گوید : آسانتر است که آسمان و زمین زایل شود از آنکه یک نقطه از تورات ساقط گردد.

کدام درست است ؟ حکم سفر تثنیه در تورات؟ یا آنچه حواریون به آن عمل کردند؟ یا آیه متی 19 : 12 و نادیده گرفتن حقوق زنان؟

سه شنبه 103 آذر 13

امروز:   14   بازدید

دیروز:   9   بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

اوقات شرعی

دوستان عزیز

موضوعات وبلاگ

مطالب قبلی

از آخرین نوشته های وبلاگ با خبر شوید

طراح قالب