به نظر شما خداوند با یک گناهکار یا نسل وی چگونه باید برخورد کند ؟ آیا باید نعوذ بالله مانند یک شخص جانی انتقام جویی کند؟! یا آن گونه که در شأن خداوندگاری است ، عمل نماید ؟

وی را گفت یهوه خدای اسرائیل چنین می‏گوید که تو را بر قوم خداوند یعنی اسرائیل به پادشاهی مسح کردم و خاندان آقای خود اخآب را خواهی زد تا من انتقام خون بندگان خود انبیا را و خون جمیع بندگان خداوند را از دست ایزابل بکشم(6 دوم‏پادشاهان 9) و تمامی خاندان اخآب هلاک خواهند شد و از اخآب هر مرد را و هر بسته و رها شده در اسرائیل را منقطع خواهم ساخت(7 دوم‏پادشاهان 9)

متن فوق از کتاب مقدس را با متن زیر از همین کتاب مقایسه کنید :

و کلام خداوند بر من نازل شده گفت(1 حزقیال 18)شما چه کار دارید دارید که این مثل را در باره زمین اسرائیل می‏زنید و می‏گویید)حزقیال 18) پدران انگور ترش خوردند و داندانهای پسرا ن کند گردید(2 حزقیال 18) خداوند یهوه می‏گوید به حیات خودم قسم که بعد از این این مثل را در اسرائیل نخواهید آورد(3 حزقیال 18) اینک همه جانها از آن منند چنانکه جان پدر اسن همچنین جان پسر نیر هر دوی آنها از آن من می‏باشند)حزقیال 18) هر کسی که گناه ورزد او خواهد مرد(4 حزقیال 18) و اگر کسی عادل باشد و انصاف و عدالت را به عمل آورد(5 حزقیال 18) و بر کوهها نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل بر نیفرازد وزن همسایه خود را بی عصمت نکند و به زن حایض نزدیکی ننماید(6 حزقیال 18) و بر کسی ظلم نکند و گرو قرض‏دار را به او رد نماید و مال کسی را به غصب نبرد بلکه نان خود را به گرسنگان بدهد و برهنگان را به جامه بپوشاند(7 حزقیال 18) و نقد را به سود ندهد و برنج نگیرد بلبکه دست خود را از ستم برداشته انصاف حقیقی را در میان مردمان اجرا دارد(8 حزقیال 18) و به فرایض من سلوک نموده و احکام مرا نگاه داشته به راستی عمل نماید)حزقیال 18) خداوند یهوه می‏فرماید که آن شخص عادل است و البته زنده خواهد ماند(9 حزقیال 18) اما اگر او پسری ستم پیشه و خون ریز تولید نماید که یکی از اینکارها را به عمل آورد(10 حزقیال 18) و هیچکدام از آن اعمال نیکو را به عم نیاورد بلکه بر کوهها یز بخورد و زن همساایه خود را بی عصمت سازد(11 حزقیال 18) و بر فقیران و مسکینان ظلم نموده مال مردم را به غصب ببرد و گرو را پس ندهد بلکه چشمان خود را به سوی بتها بر افراشته مرتکب رجاسات بشود(12 حزقیال 18) و نقد را به سود داده ربح گیرد)حزقیال 18) آیا او زنده خواهد ماند البته او زنده نخواهد ماند و به سبب همه رجاسات تی که بجا آورده است خواهد مرد و خونش بر سرش خواهد بود(13 حزقیال 18) و اگر پسری تولیدنماید که تمامی گناهان را که پدرش بجا می‏آورد دیده بترسد و مثل آنها عمل ننماید(14 حزقیال 18) و بر کوهها نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل برنیفرازد و زن همسایه خویش بی عصمت نکند(15 حزقیال 18) و بر کسی ظلم نکند و گرو نگیرد و مال احدی را به غصب نبرد بلکه نان خود را به گرسنگان دهد و برهنگان را ببهه جامه پوشاند(16 حزقیال 18) و دست خود را از فقیران برداشته سود و ربح نگیرد و احکام مرا بجا آورده به فرایض من سلوک نماید او به سبب گناه پدرش نخواهد مرد بلکه البته زنده خواهد ماند(17 حزقیال 18) و اما پدرش چونکه با برادران خود به شدت ظلم نموده مال ایشان را غصب نموده و اعمال شنیع را در میان خود بجا آورد او البته به سبب گناهانش خواهد مرد(18 حزقیال 18) لیکن شما می‏گویید چرا چنین است)حزقیال 18) اگر پسر انصاف و عدالت را بجا آورده تمامی فرایض مرا نگاه دارد و به آنها عمل نماید او البته زنده خواهد ماند(19 حزقیال 18) هر که گناه کند او خواهد مرد)حزقیال 18) پسر متحمل گناه پدر خود نخواهد بود و پدر متحمل گناه پسرش نخواهد بود)حزقیال 18) عدالت مرد عادل بر خودش خواهد بود و شرارت مرد شریر بر خودش خواهد بود(20 حزقیال 18) و اگر مرد شریر از همه گناهانی که ورزیده باشد بازگشت نماید و جمیع فرایض مرا نگاه داشته انصاف و عدالت را بجا آورد او البته زنده مانده نخواهد مرد(21 حزقیال 18) تمامی تقصیرهایی که کرده باشد به ضد او به یاد آوزده نخواهد شد بلکه در عدالتی که کرده باشد طنده خواهد ماند(22 حزقیال 18) خداوند یهوه می‏فرماید ایا من از مردن مرد شریر مسرور می‏باشم)حزقیال 18) نی بلکه از اینکه از رفتار خود بازگشت نموده زنده ماند(23 حزقیال 18) و اگر مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم نموده موافق همه رجاساتی که شریران می‏کنند عمل نماید آیا او زنده خواهد ماند)حزقیال 18) نی بلکه تمامی عدالت او که کرده است بیاد آورده نخواهد شد و در خیانتی که نموده و در گناهی که ورزیده است خواهد مرد(24 حزقیال 18) اما شما می‏گویید که طریق خداوند موزون نیست)حزقیال 18) پس حال ای خاندان اسرائیل بشنوید آیا طریق من غیر موزون است و آیا طریق شما غیر موزون نیست (25 حزقیال 18) چونکه مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم کند در آن خواهد مرد)حزقیال 18) به سبب ظلمی که کرده است خواهد مرد(26 حزقیال 18) و چون مرد شریر از شرارتی که کرده است بازگشت نماید و انصاف و عدالت را بجا آورد جان خود را زنده نگاه خواهد داشت(27 حزقیال 18) چونکه تعقل نموده از تمامی تقصیرهایی که کرده بود بازگشت کرد البته زنده خواهد ماند و نخواهد مرد(28 حزقیال 18) لیکن شما ای خاندان اسرائیل می‏گویید که طریقه خداوند موزون نیست)حزقیال 18) ای خاندان اسرائیل آیا طریق من غیر موزون است و آیا طریق شما غیر موزون نیست(29 حزقیال 18) بنا بر این خداوند یهوه می‏گوید ای خاندان اسرائیل من بر هر یک از شما موافق رفتارش داوری خواهم نمود پس توبه کنید و از همه تقصیرهای خود بازگشت نمایید تا گناه موجب هلاکت شما نشود(30 حزقیال 18) تمامی تقصیرهای خویش را که مرتکب آنها شده‏اید از خود دور اندازید و دل تاره و روح تازه‏ای برای خود ایجاد کنید زیرا که ای خاندان اسرائیل برای چه بمیرید(31 حزقیال 18) زیرا خداوند یهوه می‏گود من از مرگ آن کس که می‏میرد مسرور نمی‏باشم پس بازگشت نموده زنده مانید(32 حزقیال 18) .

پولس می گوید : زیرا که او خدای تشویش نیست بلکه خدای سلامتی چنانکه در همه کلیساهای مقدّسان(33 رساله اوّل پولس رسول به قرنتیان 14)

اما در سفر پیدایش آمده است: و خداوند نزول نمود تا شهر و برجی را که بنی آدم بنا می‏کردند ملاحظه نماید(5 پیدایش 11) و خداوند گفت همانا قوم یکی است و جمیع ایشان را یک زبان و این کار را شروع کرده‏اند و الان هیچ کاری که قصد آن بکنند از ایشان ممتنع نخواهد شد(6 پیدایش 11) اکنون نازل شویم و زبان ایشان را در آنجا مشوش سازیم تا سخن یکدیگر را نفهمند(7 پیدایش 11) پس خداوند ایشان را از آنجا بر روی تمام زمین پراکنده ساخت و از بنای شهر باز ماندند(8 پیدایش 11) از آن سبب آنجا را بابل نامیدند زیرا که در آنجا خداوند لغت تمامی اهل جهان را مشوش ساخت و خداوند ایشان را از آنجا بر روی تمام زمین پراکنده نمود(9 پیدایش 11)

در نامه دوم پولس به تسالونیکیان نیز مطلب جالبی آمده است : و بدین جهت خدا به ایشان عمل گمراهی می‏فرستد تا دروغ را باور کنند(11 رساله دوّم پولس رسول به تسّالونیکیان 2)

ما سخن کدام یک را درست بدانیم . سخن پولس را یا روایت سفر پیدایش در عهد قدیم را ؟ این تعارض چگونه قابل حل است ؟

اگر مسیح علیه السلام خداوند است ، پس چرا صلاحیت خود را نفی کرده است ؟ اگر خداوند صلاحیت نداشته باشد ، پس باید صالح بودن را از چه کسی انتظار داشته باشیم ؟!

متی 16:19-17 : ناگاه شخصی آمده وی را گفت ای استاد نیکو چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم(16 انجیل متّی 19) وی را گفت از چه سبب مرا نیکو گفتی و حال آنکه کسی نیکو نیست جز خدا فقط لیکن اگر بخواهی داخل حیات شوی احکام را نگاه دار(17 انجیل متّی 19)

جالب آن که در کتاب مقدس دیگران (غیر از خدا یعنی مسیح علیه السلام) ، افراد صالحی هستند:

1- یوسف : و اینک یوسف نامی از اهل شوری که مرد نیکو و صالح بود(50 انجیل لوقا 23)

2- برنابا : امّا چون خبر ایشان به سمع کلیسای اورشلیم رسید برنابا را به انطاکیّه فرستادند(22 کتاب اعمال رسولان 11) و چون رسید و فیض خدا را دید شاد خاطر شده همه را نصیحت نمود که از تصمیم قلب به خداوند بپیوندند(23 کتاب اعمال رسولان 11) زیرا که مردی صالح و پر از روح‏القدس و ایمان بود و گروهی بسیار به خداوند ایمان آوردند(24 کتاب اعمال رسولان 11)

اگر مسیح علیه السلام آن گونه که کتاب مقدس می گوید ، صالح نیست ، پس خدا هم نیست . زیرا که از صفات قطعی خداوند آن است که صالح باشد . پس چرا می گویید مسیح خداست ؟ از سوی دیگر انسان های دیگری قبل و بعد از مسیح بوده اند که کتاب مقدس آن ها را مردمانی صالح دانسته است . حال چطور آنان صالحند اما مسیح که معلم و خدای آنان است ، خود اعتراف می کند صالح نیست ؟!

 بر اساس کلام یوحنا 1 شماره 18 هیچ کس خداوند را نمی بیند :

خدا را هرگز کسی ندیده است پسر یگانه‏ای که در آغوش پدر است همان او را ظاهر کرد(18 انجیل یوحنّا 1)

اما در جای دیگر عکس این کلام را می بینیم :

موسى علیه السلام خداوند را چهره به چهره مشاهده نمود

و خداوند با موسی روبرو سخن می‏گفت مثل شخصی که با دوست خود سخن گوید پس به ارود بر می‏گشت اما خادم او یوشع بن نون جوان از میان خیمه بیرون نمی‏آمد(11 خروج 33)

 أیوب علیه السلام خداوند را عینا با چشم خود (چشم ظاهر نه چشم دل) دید :

از شنیدن گوش درباره تو شنیده بودم لیکن الآن چشم من تو را می‏بیند(5 ایّوب 42)

 داود علیه السلام الله را در قدس خود مشاهده نمود :

چنانکه در قدس بر تو نظر کردم  تا قوّت و جلال تو را مشاهده کنم(2 مزمور 63)

 إبراهیم علیه السلام هنگامی که الله برایش ظاهر شد او را رویت نمود :

 او گفت ای برادران و پدران گوش دهید خدای ذوالجلال بر پدر ما ابراهیم ظاهر شد وقتی که در جزیره بود قبل از توقّفش در حرّان(2 کتاب اعمال رسولان 7) .

مسیحیان می پندارند که مسیح علیه السلام مولود پدر ازلی خود است ... و ما می گوییم : اگر مساله این گونه باشد که شما می گویید پس باید دو موجود ازلی باشد خدای پدر ازلی و خدای پسر ازلی . حال اگر پدر قدیم باشد فرزند نیز مانند او قدیم خواهد بود و اگر پدر خالق باشد فرزند نیز مانند او خالق خواهد بود . سوال این است:

حال که این گونه است چرا پدر را پدر نامیده اید و پسر را پسر ؟ اگر پدر به دلیل قدیم بودنش مستحق عنوان پدری است , پسر نیز عینا شایسته همین عنوان است چرا که پسر نیز همانند پدر قدیم است.اگر پدرعالم و قادر است پسر نیز همین صفات را دارد . این معنا ها عنوان پدر و پسری را باطل می کند . زیرا اگر پدر و پسر در قدیم بودن و قدرت و غیره همانند باشند , در این صورت پدر بر پسر چه فضیلتی خواهد داشت تا پسر را به عنوان رسول بفرستد و خود باعث باشد و پسر مبعوث ؟

مگر یوحنا نگفته است که پدر پسر را برای این جهان ارسال نموده است . پس شک نداریم که این راسل یا فرستنده موجودی غیر از آن مرسل یا فرستاده شده است .

زیرا خداوند چنین می‏گوید که از داود کسی که بر کرسی خاندان اسرائیل بنشیند کم نخواهد شد(16 ارمیاء نبیّ 33)

آنچه از متن فوق می فهمیم آن است که از نسل داود علیه السلام از فرمانروایانی که بر تخت حکمرانی بنی اسرائیل می نشینند کسی کم نخواهد شد ولی به آدرس زیر نیز مراجعه می کنیم : و آنگاه عهد من با بنده من داود باطل خواهد شد تا برایش پسری که بر کرسی او سلطنت نماید نباشد و با لاویان کهنه که خادم من می‏باشند(21 ارمیاء نبیّ 33)

پس می بینیم که پروردگار عهد خود با داود را نقض می نماید . بنا بر این فرزندی ندارد که بر بنی اسرائیل آن گونه که قبلا گفت , حکمرانی کند  . نتیجه آن که یا هر دوی این خبر ها دروغ است یا یکی از آن دو و احتمال سومی هم وجود ندارد . انتخاب با شما !!

چگونه ممکن است خداوند برای کاری که انجام آن محال است ، مجازات تعیین نماید ؟

مثال می زنم . آیا حکیمانه است خداوند بگوید اگر کسی به آسمان هفتم برود و یک سوراخ در جو آسمان هفتم به قطر مثلا 1000 متر ایجاد کند ، او را در آتش جهنم خواهم سوزاند؟! هر کس این مثال مرا بشنود در نخستین برخورد خواهد خندید. اما وقتی به برخی از دوستان مسیحی می گویم کتاب مقدس تحریف شده است ، می گویند چنین چیزی غیر ممکن است . چون خداوند هنگام نوشتن وحی کاتبان را از خطا مصون داشته است . سوال من این است که اولا با وجود این همه تناقض و اشتباه در کتاب مقدس چگونه می توان گفت این کتاب از سوی کاتبانی الهی نوشته شده است و ثانیا اگر تحریف کتاب مقدس غیر ممکن است ، پس چرا خداوند برای آن مجازات تعیین نموده است؟!

در مکاشفه یوحنا آمده است : زیرا هر کس را که کلام نبوّت این کتاب را بشنود شهادت می‏دهم که اگر کسی بر آنها بیفزاید خدا بلایای مکتوب در این کتاب را بر وی خواهد افزود(18 مکاشفه یوحنّای رسول 22) و هرگاه کسی از کلام این نبوّت چیزی کم کند خدا نصیب او را از درخت حیات و از شهر مقدّس و از چیزهائی که در این کتاب نوشته است منقطع خواهد کرد(19 مکاشفه یوحنّای رسول 22)

اگر تحریف کردن کتاب مقدس محال است ، پس چرا خداوند بر تحریف آن وعده عقاب داده ؟ از دو حال خارج نیست یا تحریف آن ممکن است یا این که وعده و کار خداوند حکیمانه نیست. نظر شما چیست ؟

به جسم در آمدن خداوند صفت کمال است یا صفت نقصان؟

اگر بفرمایید صفت کمال است ، معنایش چنین است که خداوند قبل از این که در وجود مسیح تجسد یابد ، ناقص بوده است و همه می دانیم که چنین چیزی ضرورتا باطل است . صرف نظر از باطل بودن این مطلب ، قدیم بودن خدا ، اقتضا می کند که صفات او نیز قدیم باشد . حال آن که بر اساس عقیده تجسد ، خداوند صفت جدیدی یافته است .

اگر بفرمایید صفت نقصان است ، در این صورت به واقعیت اشاره کرده و سخن درستی را بر زبان رانده اید اما همچنان مشکل اساسی وجود دارد و آن این که خداوند از چنین ویژگی مبری است . هرگز و به هیچ وجه ، هیچ صفت نقصانی در خداوند راه ندارد.

توجیه این مساله چگونه است ؟ مشتاقم نظر شما را بدانم .

آیا خداوند به جسم در آمده یا آن که فقط فرزندش را فرستاده است؟

مسیحیان ارتدوکس معتقدند که خداوند متعال پیکر بشری یافته و خود به این دنیا آمده است . در حالی که می بینیم نویسنده انجیل یوحنا نوشته است :

 باب 3 شماره 16 : زیرا خدا جهان را این قدر محبّت نمود که پسر یگانه خود را داد ...

همچنین یوحنا در نامه نخست خود می نویسد :  یوحنا 4 شماره 9  : و محبّت خدا به ما ظاهر شده است به اینکه خدا پسر یگانه خود را به جهان فرستاده است تا به وی زیست نمائیم.

و من می پرسم :  آیا همان گونه که می پندارید, خداوند تجسد یافته و خودش به این دنیا آمده است یا آن گونه که متون کتاب مقدس اذعان دارد, خداوند یگانه فرزندش را فرستاده است ؟ آنچه در آن شک نداریم آن است که راسِل غیر از مُرسَل و باعث غیر از مبعوث است . به عبارت دیگرفرستنده غیر از فرستاده شده است و برانگیزنده کسی دیگرغیر از شخص برانگیخته شده است . متون متعددی وجود دارد که تصریح می کند خداوند به جسم در نیامده و نزول نفرموده است بلکه فرزندش را برای بهره بردن عالمیان فرستاده است . برای نمونه بنگرید به نامه اول یوحنا 4 شماره 14.

وقتی پطرس از مسیح علیه السلام سخن به میان می آورد ، چنین می گوید : یعنی عیسی ناصری را که خدا او چگونه به روح‏القدس و قوّت مسح نمود که او سیر کرده اعمال نیکو بجا می‏آورد و همه مقهورین ابلیس را شفا می‏بخشید زیرا خدا با وی می‏بود(38 کتاب اعمال رسولان 10)

می دانیم که یکی از بنیان های عقیدتی مسیحیت تثلیث است. بر این اساس روح القدس همان خداست . بنا بر این محتوای آیه ای که ذکر کردیم چنین می شود : خدا خدا را به خدا مسح نمود. سوال این است که مسح کننده و مسح شونده و آن که به وسیله او مسح کرده اند چگونه می توانند به طور همزمان یک ذات باشند؟!

پنج شنبه 103 آذر 1

امروز:   32   بازدید

دیروز:   5   بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

اوقات شرعی

دوستان عزیز

موضوعات وبلاگ

مطالب قبلی

از آخرین نوشته های وبلاگ با خبر شوید

طراح قالب