[ و او را از ایمان پرسیدند ، فرمود : ] ایمان بر چهار پایه استوار است ، بر شکیبایى ، و یقین و داد و جهاد . و شکیبایى را چهار شاخه است : آرزومند بودن ، و ترسیدن ، و پارسایى و چشم امید داشتن . پس آن که مشتاق بهشت بود ، شهوتها را از دل زدود ، و آن که از دوزخ ترسید ، از آنچه حرام است دورى گزید ، و آن که ناخواهان دنیا بود ، مصیبتها بر وى آسان نمود ، و آن که مرگ را چشم داشت ، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت . و یقین بر چهار شعبه است : بر بینایى زیرکانه ، و دریافت عالمانه و پند گرفتن از گذشت زمان و رفتن به روش پیشینیان . پس آن که زیرکانه دید حکمت بر وى آشکار گردید ، و آن را که حکمت آشکار گردید عبرت آموخت ، و آن که عبرت آموخت چنان است که با پیشینیان زندگى را در نوردید . و عدل بر چهار شعبه است : بر فهمى ژرف نگرنده ، و دانشى پى به حقیقت برنده ، و نیکو داورى فرمودن ، و در بردبارى استوار بودن . پس آن که فهمید به ژرفاى دانش رسید و آنکه به ژرفاى دانش رسید از آبشخور شریعت سیراب گردید ، و آن که بردبار بود ، تقصیر نکرد و میان مردم با نیکنامى زندگى نمود . و جهاد بر چهار شعبه است : به کار نیک وادار نمودن ، و از کار زشت منع فرمودن . و پایدارى در پیکار با دشمنان ، و دشمنى با فاسقان . پس آن که به کار نیک واداشت ، پشت مؤمنان را استوار داشت ، و آن که از کار زشت منع فرمود بینى منافقان را به خاک سود ، و آن که در پیکار با دشمنان پایدار بود ، حقى را که بر گردن دارد ادا نمود ، و آن که با فاسقان دشمن بود و براى خدا به خشم آید ، خدا به خاطر او خشم آورد و روز رستاخیز وى را خشنود نماید . و کفر بر چهار ستون پایدار است : پى وهم رفتن و خصومت کردن و از راه حق به دیگر سو گردیدن و دشمنى ورزیدن . پس آن که پى وهم گرفت به حق بازنگشت ، و آن که از نادانى فراوان ، خصومت ورزید ، از دیدن حق کور گشت ، و آن که از راه حق به دیگر سو شد ، نیکویى را زشت و زشتى را نیکویى دید و مست گمراهى گردید ، و آن که دشمنى ورزید راهها برایش دشوار شد و کارش سخت و برون شو کار ناپایدار . و شک بر چهار شعبه است : در گفتار جدال نمودن و ترسیدن و دو دل بودن ، و تسلیم حادثه‏هاى روزگار گردیدن . پس آن که جدال را عادت خود کرد ، خویش را از تاریکى شبهت برون نیاورد ، و آن که از هر چیز که پیش رویش آمد ترسید ، پیوسته واپس خزید ، و آن که دو دل بود پى شیطان او را بسود ، و آن که به تباهى دنیا و آخرت گردن نهاد هر دو جهانش را به باد داد . [ و پس از این سخن گفتارى بود که از بیم درازى و برون شدن از روش کارى که در این کتاب مقصود است نیاوردیم . ] [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط:   امید  

پس سخن ارمیای نبی کو ؟ کجا رفته ؟	جمعه 85 آبان 12  3:51 عصر
در انجیل متی آمده است : آنگاه سخنی که به زبان ارمیای نبیّ گفته شده بود تمام گشت : سی پاره نقره را برداشتند بهای آن قیمت کرده شده که بعضی از بنی اسرائیل بر او قیمت گذاردند(9 انجیل متّی 27) عبارت مزبور که از زبان ارمیا جاری شده در کجای سفر إرمیای نبی آمده است ؟ من هر چه گشتم نیافتم . پژوهشگران مسیحی نیز در این باره زیاد گشته اند و چیزی نیافته اند . علت چیست ؟ آیا مترجمان آن را جا انداخته اند یا فراموش شده است یا .. ؟ البته در خود سفر إرمیا می خوانیم : چگونه می‏گوئید که ما حکیم هستیم و شریعت خداوند با ما است(7 ارمیاء نبیّ 8) بتحقیق قلم کاذب کاتبان به دروغ عمل می‏نماید(8 ارمیاء نبیّ 8)
	محبت های شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

فهرست مطالب کتاب خانه تخصصی مسیحیت شناسی فهرست مطالب سایت های دوستان در موضوع مسیحیت اگر افغانستان مسیحی نشد ، آن را بسوزانید دلایل تحریف کتاب مقدس (1): گمشدههای عهد قدیم حقوق زن در مسیحیت چرا و چگونه؟ شهادت مروه شربینی شهید حجاب ، توسط مسیحی افراطی (با تصویر) چگونه مسلمان و شیعه شوم (?) چگونه مسلمان و شیعه شوم؟ (?) چگونه مسلمان و شیعه شوم (1) روز پدر در اسلام و مسیحیت مایکل جکسون Michael Jackson سلطان موسیقی پاپ، مسلمان شد و درگذشت مقالات منتخب و موضوعی در نقد مسیحیت تازه ترین نوشته های سایت چرا مسیحی نیستم؟ وبلاگ خانه عشق تبدیل به سایت شد اگر مسیح خداست ، پس چرا از فرشتگان قدرت می‏گیرد؟ [همه عناوین(90)][عناوین آرشیوشده]

تعداد   268305   بازدید